Dedim; Hasretlik canýma yetti sevdiðim Vuslata eriþmek söyle ne zaman? Adýný andýkça köze döndüðüm Kaderde birleþmek söyle ne zaman? Dedi; Mevsim yazdýr, yürüdükçe toz olur Gönül nazdýr, sen geldikçe söz olur Bir niyazdýr, söyledikçe az olur Dilekler gerçeðe dönse gelirim.. Dedim; Rüzgâr eser tozu daðýtýr geçer Ben gelmezsem gönül darlýða düþer Niyazlar dillerden gönüle düþer Sonbahara koyma, söyle ne zaman? Dedi; Sonbaharda döner yaprak hazana Kurban olam yazýlarý yazana Sel olup ta gönüllere sýzana Çatlak toprak suya doysa gelirim.. Dedim; Rüzgârýn önünde sarý yapraklar Çok içse de suya kanmaz topraklar Bal olup ta gönlümüze sýzanlar Kara kýþa koyma, söyle ne zaman? Dedi; Kýþa kara dersin, karlarý yok mu? Kader kötü ise hiç suçun yok mu? Ýnsanlýk aç ise, gönüller tok mu? Gönlüne bembeyaz yaðsa gelirim.. Dedim; Kara kýþ baþýma her gün yaðýyor Kara saçlar beyazlara dönüyor Damlalar buz tutsa gönül aðlýyor Ýlkbahara koyma, söyle ne zaman? Dedi; Ýlkbaharda baþlar, rahmet yaðmuru Dizlere çýkmaz mý, köyün çamuru Aþk odunda piþer gönül hamuru Gönlünü açlýktan atsa gelirim.. Dedim; Yaðmurlar yaðdýkça topraðý boyar Gönüldeki açlýk aþkýnla doyar Ellerim parmakla günleri sayar Mevsimler tükendi, söyle ne zaman? Dedi; Sözlerin dört mevsim yaþattý bana Aþkýný ispat et demedim sana Peþimden koþsan da kusura kalma Þu gönlüm gönlüne aksa gelirim.. Dedim; Senin yaptýðýna söyle ne derler Son sözünle bastý birden kederler Kifayet etmez ki hoþ kelimeler Sözlerim tükendi söyle, ne zaman? Dedi; Sözlerin nedense çok çabuk bitti O titreyen gönlün nereye gitti Ömür aþk uðruna beni tüketti Yalan sözler gerçek olsa gelirim.. Dedim; Sözlerimde yalan, dolan mý sezdin? Çok konuþtu diye sözden mi bezdin? Daha yaþýn kaç ki dünyayý gezdin? Son sözünü söyle, söyle o zaman.. Dedi; Son sözüm þudur ki hamdýr hayalin Baþka birini bul olsun ayalin Sözlerin bittiyse, bitsin mecalin Gökteki yýldýzlar sönse gelirim.. Dedim; Gökteki yýldýzlar gün doðar söner Gönlün hala beni, aþk ile dener Ben giderim aþkýn benimle gider Arkamý dönersem, gelme o zaman.. Dedi; Dur yürüme artýk sana inandým Geçici hevesle konuþur sandým Ýlk gördüðüm anda gönülden yandým Elimi tutarsan, senle gelirim.. Dedim; Ellerini tutmam, tutamam artýk Gönül yola düþtü dönemem artýk Söylediðim sözü yutamam artýk Peþime düþersen, belki o zaman.. Dedi; Anladým hatamý, kýrmýþým seni Boynumu bükerek býrakma beni Peþini býrakmam, atsan elimi Duruncaya kadar senle yürürüm.. Dedim; Anladým ki artýk sende sevmiþsin Yalancý sözlerle öze deðmiþsin Laf söylerken bile beni süzmüþsün Haydi ver elini, geçmeden zaman.. Dedik; Hayat kýsa, ömür sevgiyle geçsin Gönüller gerçekten seveni seçsin Aþkýn þarabýný herkesler içsin Hayat gönlünüzce geçer o zaman.. 11.09.2008 Necati ÞÝMÞEK Ankara Sosyal Medyada Paylaşın:
nesimsek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.