Kıyıya Vuran
Deniz dalgasýyla sarýlýyor
Taþlara sevdalý yosunlara.
Þefkatini esirgemiyor benden de.
Elde var hüzün, avuçlarýmda sýmsýký.
Diþ kesmiyor bu ümitsizliðe.
Ah ne çok isterdim kalpleri okumayý,
Belirsizlik kemirmezdi umutlarýmý.
Okur ve geçerdim pas tutmuþ harflerinden.
Hakkýyla üzülür ve giderdim.
Kendini kandýrmanýn girdabýnda,
Takýlý kalmazdým dünyaya.
Bir tanýk arýyor gibi gözlerim,
Hakkýyla kavuþsun diye gözyaþým topraða.
Oysaki taþ tanýk ve yosun..
Ne bekliyorum ?
Ah ne çok isterdim kalpleri okumayý.
Okur ve terk ederdim orayý.
Kulaðýmdan söküp atardým bu nankör iniltiyi.
Hakkýyla dinlerdim tatlý ninnileri,
Hayatýn bir kývrýmýnda herkes gibi
Kandýrabilirdim uykularýmý.
Kaçýrabilirdim kötü rüyalarýmý.
Elde var hüzün.
Martýlar avuçlarýmý yokluyor.
Korkmayýn hepimize yetecek kadar..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.