Aşk Düştü Pazara
Aþk Düþtü Pazara
Aþk düþtü pazara yaþanmaz oldu
Bilenler satýyor alan bilmiyor
Yürekten sökülmüþ taþýnmaz oldu
Kaybeden üzülmez bulan gülmüyor.
Dilini bulamýþ garip argoya
Çarþýya çýkýnca bakmaz arkaya
Þu gençlik aklýný takmýþ markaya
Özenti israfýn sonu gelmiyor.
Bir çýkar bir giyin, yelek misali
Ufuklar çok geniþ, felek misali
Gönüller Maþallah, elek misali!
Ayda bir sevgili yine dolmuyor.
Ne arar bilinmez çýkar kapýya
Hiç kimse uymuyor narin yapýya(!)
Ya hakime koþar ya da tapuya
Kýrk koca deðiþse murad bulmuyor(!)
Yakýndan bayýltýr sürdüðü tiner
Estetik uðruna maymuna döner
Kimseyi beðenmez, her iþi hüner(!)
Karda da yürüse izi kalmýyor(!)
Oðlanýn iþi zor, yine dalmýþtýr
Yar diye baþýna bela almýþtýr
Kendi de bilmiyor neyi bulmuþtur
Vapuru su almýþ, siren çalmýyor.
Mustafa Hoþoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.