yalnýzlýðýmdan özür diliyorum, suskunluðumdan özür diliyorum... ben sürükledim onlarý bu ölümün kýyýsýna. ben inandýðým için bu aþka, onlarda inandý bana. affedin beni...
hiçbir þeye üzülmedim böylesine, böylesine kahrolup erimedim.
ellerimi bulamýyorum ... ellerim! ellerim en son sýcak bir elin avuçlarýndaydý. zehirli bir dudaðýn ýlýk buðusundaydý. kaderim kadar siyah bir çift gözün, tatlý bakýþlarýndaydý.
hangi þehirlerde yýkýldým ben... hangi kabirlere gömüldüm. inandýðým dualara sýðýndým. yenildim affedin.
sabah ezgilerinin yeþil naðmelerin de aradým ellerimi.
kuþlara sordum çiçeklere, yollara aðaçlara, topraða sordum. yaðmura sordum. meðer aþk ölünce, önce ellerin yok oluyormuþ.
aþk yok olmakmýþ ... ellerimden öðrendim...
sen elimi býraktýn ben öldüm.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
KOR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.