bir unutuþ bu belki de... yâda bir kýrgýnlýk belki sahipsizlik kimsesizlik ama büyük bir boþluk ince bir sýzý karanlýk bir yalnýzlýk senfonisi
dayanmaya çalýþýyorum aslýnda hiçbir þey bilmiyorum bildiklerimde beni hep yanýlttý...
yorgunum! biþey sorma nolur hayâl kýrýklýklarý ve hüzünle bezeli kalbim
sessiz yaþýyorum hayatý ve s e n s i z...
öyle yorgunum ki hiç sorma çocuksu düþler kuruyorum gücüm yetmiyor baþka türlüsüne özlemek diyorum kimse duymuyor sevmek diyorum anlayan olmuyor acý diyorum gören olmuyor öyle yorgunum ki hiç sorma iþte...
yine uykuda gibiyim yine titriyor kalbim yine sen... yine...yine... yine sen...sen..seen...
buruk hüzünler yanaklarýmda bir sarmaþýk kadar karýþýðým yine artýk hiçbir þeyin mümkünü yok gibi bir baþýma sevmek yorucu ne varsa senden yana buðusu yakýyor genzimi.
gözümün önünde sen kalbimin içinde sen aklýmda hayalimde sen karþýnda umudu tükenmiþ ben...
aþk iki kiþiliktir sevgilim! ve ben çok yorgunum ve sen hep yoksun
(kor)
Sosyal Medyada Paylaşın:
KOR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.