Yalnız...

belki þu an
yalnýz baþýma çay içip
karþýlýklý konuþtuðumuz günleri
yâd ediyorumdur...

belki göðsümdeki yaralarý,
seni düþleyerek iyileþtiriyorumdur...

saat gece üç buçuk
ve ben radyoda
"uyan uyan, yar sinene sar beni"
dinliyorum.

bazý þarkýlar içimdeki acýnýn
miktarýný ölçüyor sanki...

yorulsam da
sendelesem de,
acý çektiðimi,
özleminden ölmek üzere olduðumu
bil istemiyorum...

bu defa
neye üzülüp
kim için öleceðimi de bilmiyorum...

belki þu an ellerim yalnýz
ve karþýlýklý konuþtuðumuz günleri
yad ediyorumdur...

Kor
Sosyal Medyada Paylaşın: