Geveze evhamlardan üþüyorum Üstüne, perdenin ardýna saklanan gecenin hüznü Aðýr geliyor ruhuma Anlamaktan titreyen ellerim Hiçliðin hikâyesini karalasa da Beni ve illa beni, bahar tazesi bir çiçeðin gömütüne ekiyorum harflerin kurþunuyla Tüm ayetler aþkýna ah çekiyorum usulca
Gökyüzüne ve serçelere inandýðým kadar Inandým yaþamak denilen caddenin içinden geçen , Kendini gölgesine asan her insana!
Kalabalýklar içinde oturup bir kenara Bir sigara yaktým sonra Paramparçalýðýna umutlarýn Yok oluþuna inanmanýn Ah çektim Aaah Ve yaktým tek nefesle perili masallarý Gökyüzüne savururken dumaný
Hüznünde ölüyorum þimdi kentlerin Dudaklarýmdan dökülen türkülerin mürekkebi akarken parmaklarýma Anne demeyi bilmeyen kalbim Baba diyor ölgün harflerle Çocukluðumun sokaklarýný özlüyorum Sensediðim tüm kapýlarý çalýp kaçýyorum sonra Sonra Sonra Yabanýl bir kanat aramaktan vazgeçip Bir kelimenin gölgesine çekiliyorum Fena yalpalýyorum bu defa rüzgarýnda Eyvah ki Biliyorum _Hep bir sorayým_
Tanrým hissizim! Bu yüzden çekiyorum bakýþlarýmý beni yanýlmakla sarhoþ eden tüm aynalardan...
Hazal Karadað
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hazal Karadağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.