“-ha! onu deyodum..; haklý olalak; Haçça dezemgil bi kaþ gün sonura caymýþ, onnar niþaný atýnca barabar, anam da o takike onnarýn boðularýný atmýþ dedece(ði)zimin caný yanmýþ, zahar heþ baþga bi sýkýntýsý yoðumuþ gibi iþini ðücünü burakmýþ el dememiþ, eþik dememiþ, böyük dememiþ, gücçük dememiþ.. “n’oldum-öldüm” ille böðün olmadý yarýn bu iþ olcak” demiþ altýný üsdüne etirmiþ goca köyün uzaðý yakýn etmiþ, doru atýna atladýðý ðibi köy-köy dolaþmýþ, çalmadýk gapý gomamýþ aðalarýn, beylerin gonaklarýný yerden evleri, tollarý nayeti adamlar demiþ ki “falanýn varmadýðýna ben varýmýyýn “honun beðenmediðini hunun isdemediðini þonun almadýðýný ben alý(r) mýyýn” herkeþler “nuh demiþ, emme peygamber dememiþ” hiþ bi Alla(hý)n gulu da gýzýný bana verimkar olmamýþ; hiþ bi ðýz da bana varýmkar olmamýþ müsebbibi öz be öz deyzem Gara Haçça olmaya ðedeydi dedemcileyin o ðün o iþ bitceðmiþ demek ki! nayeti biz de aldýk gaþtýk bunu son tefi ! gene böyle bi(r) ðün; adamakýllý sovuk, bi ðüz ðünü gafalar eyi, söðdük-ðoduk has-öz dezem bana bu ðadak sahap çýkmýþ üsdümde emeði varýmýþ demedik insafa mehremete boþverdik . gene heleþenklerinen barabar, gecenin leylisinde köye vardýk.. mevzi aldýk hu an da oldu sana yemin billah edeyin benim aklýmda biþiy yok hala “senin Ðözel Elifden taha ðözel gardaþý adý neydi o feriðin?” boðazým garakdý “Fadime” dedim sýrýdalak “Fadime de nasý(l) emme” dedi “baya bildiðin ay-parçasý” Hasan Aðam; evli barklý hiþ yakýþýyo(r) mu bu adama deyon aklýmca demeye ðalmadý “abasý olmazsa ðýz gardaþý” deyincekleyin gafama “dank etdi” meðerem banaymýþ serde deliðannýlýk var ýccýk da hinci ben bu adama ne deyeyin bereket anasýynan “de(ði)rmene ðetmiþler” bi elden bi ele Mýsýrlýya evde güçcük gardaþlarý ðalmýþ oðlan týpýrtýya uyanmýþ “etiþin gonþular can gurtaran yok muu” deye bi çýðrýndý kii yürek dayanýr gibi deði(l) senin annacan popazý bulduk “etiþin gonþular e(v)miizi yarmaya ðeldi Garra Gussduuk” taha dün “eniþde” deye guca(ðý)mdan enmeyen çocuk içim elvermedi ben de izimin üsdüne gaþdým etdik bi(r) cahillik, hiþ bi kimse çocuðun feryadýna dönüp de bakmadý aða herkeþ gamýþlarýn arasýndan týðlayoru þahit olmak isdemeyyoru herkeþler alçak nerde ðaldý del(ik)annýlýk asalet, gonþuluk, mertlik ömrümce hu ana ðadak “ben yoðudum” desem de kimseye annadamadým kimseyi inandýramadým, bizimki de düpedüz þerefsizlik nerden bakarsan bak! yannýþ yapdým. Allah beni gahretsin toprak gabil etmesin” .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.