KATMAN KATMAN
KATMAN KATMAN..
Tepemde kara bulutlar
saðana gebe katman katman.
Aðaçlar
yapraklarýyla ayný renkte
gömüldükleri güzergah mutlak bir sessizlik
birer þelale misali
siyahi renkte gövdeleri
çakýlý vaziyette yere katman katman.
Bense ablukaya alýnmýþ gibiyim
dipsiz karanlýklar içinde
kayboluyorum katman katman.
Uçsuz bucaksýz bir orman
Bilmeden
kestirmeden yönümü
öyle yürüyorum
tahmin ettiðim
tekdüze gerçeklerim
devam ediyor katman katman.
Geniþ alaným dar
kollarýmýn sýðacaðý kadar
yavaþ ahenksiz adýmlarým
aðaçlar
yan yana
peþ peþe beni karþýlýyor katman katman.
Ardýmda kalanlar
beni uðurlayanlar
deðiþmiyor simalar
üzgün periþanlar
çilekeþler katman katman.
Ne olur þu manzara deðiþse biraz
Yeter!
Kaplamasýn artýk þu dünyamýzý
donuk karanlýklar katman katman.
Farkýndayým
ve muhtemeldir
sesler
Korkular
dokunma
duyma hislerim gevþiyor
kaybediyor çelikliðini katman katman.
Üzgünüm,
tarifte zorlanýyorum þu an
çevremi
neden sadece bu renkler sarýyor?
Kayboluyorum katman katman.
Tek istediðim
dokuma ve doyum ile bedenim
buharlaþsýn
Ýþte yine buradayým
mýrýldanýyorum kendi kendime
dostlarýmý arýyorum, kimsesizim
yetip gitmiþim zamanda katman katman.
Baksanýz bir
aðaçlar yapraklarýný nasýl da
karanlýðýn katmanlarýna býrakývermiþler
Nasýl bir
fýrtýna esmesini istiyorsunuz?
bilebilsem bir
ama/lakin imkansýzlýklar boðuyor beni katman katman.
Asýrlardýr yýðýlmýþ
ayaðýmýn altýnda onca yýðýnak
arttýkça
adým attýkça seslerini duyuyorum
katl edilen ata dedelerimin
analarýmýn, ninelerimin
Narin
barýþçýl seslerini katman katman.
Siz Hey!
Alaca karanlýklar!
Donuk karanlýklar!
Neden eksik hep iþitme duyunuz?
Katýlaþmýþ
insan olmaktan uzak huyunuz?
Ürkütücü bir ihtimal oluyorsunuz katman katma.
Her canlýnýn soyunun tükendiðine dair
daðlarý
taþlarý
aðaçlarý
ýrmaklarý
Mesken tutan neler neler varsa
daha bir üþümeye durmuþlar
titremeleri benlen beraber katman katman.
Barýnmak ormanlarda keyifsiz
“ Panik yok!” demeyin.
Kara bir dehþet nihayetsiz
çöreklenir üstüme/üstümüze sonsuzluðuyla..
Yeni doðan bir bebeðin
geldiði geniþ uzamlardan
korkarak büzüþür titrerim katman katman.
Ne kadar kaçarsam kaçayým
o “Gölgeler” katlanarak katýlaþýyor.
Kim bilir daha kaç yýllar
anlamsýz kavramlara oluyorum kurban?
Yürümeye yeni mi baþladým?
o belirsiz
bellisiz
güvenilmez oluyor adýmlarým
sað bacaðýmla sol bacaðýmýn
uzunluklarý bozguna uðruyor.
sadece santimler
gözümde katmerleþiyor katman katman.
Arayýþýma “kýlavuz” edecek bir nesne
O da göstermez kendisini
eþini eþitleyemeyeceðim korkular
kalbimi sarar
ben beni saran kaygýlarýmý
Korkular
eþlik etsin diye
taptaze korkular
Yaratýyorum kendime katman katman.
Teyyar DUMLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.