Sükut-u Hayal

Vakit kalmadý artýk, hissediyorum,
Bedenim, ruhlar içinde çýplak.
Karanlýklar içinde bir ýþýk görüyorum,
Karlar içinde hüznümü uyandýran.

Yok bahtýmda güzellikten bir aným,
Zamanýn tozlarý üstümü kaplamýþ.
Bir selef yalnýzlýðý benim romaným,
Yetmedi ve asla yetmeyecek,
Bu dünyada bulutlar misali dumaným.

Bu nasýl bir zehir ki içimi parçalayan,
Sürekli içip de ölmemekten usandým.
Ey gönlümde yaþayan, gözlerden uzak,
Sensiz yaparým sanmýþtým amma,
Yaþýyormuþ gibi davranmaktan usandým.

Nerdesin ey sükûti Ahirim?
Ben Güneþin her gün doðduðu yerdeyim.
Kaçýp da sýðýndýðým derin uykularýmdan,
Her ne kadar anlatsam da satýrlarca,
Rüyadan uyandýracak korkular içindeyim.


Sosyal Medyada Paylaşın: