FERAGAT

Gözlerim aklýna gelirse olurda bir gün,
Yaðmur altýnda ýslanýrken ellerin mesela,
Geçerken zaman, bakýrcý tezgahýnda oluklardan,
Feragat etmeli dalmýþ gözlerle ufuktan insan.

Sesim yoðunlaþýyor; sakalým beyaz ve gözlerim derin,
Kim bilir hangi þehirde ölesiye yalnýzlýk çekiyorsun,
Hangi denizin maviliðinde yine ýslanmýþ o kara gözlerin,
Ýkindi kýzýllýðýnda geliyor burnuma rüzgarlarda kokun.

Yalandan zoraki gülümsemeler, baþka dudaklarda adýn,
Uðultulu ve bazen de çok gürültülü oluyor kendiyle insan,
Düþündükçe anlýyorum, bin bir parçaya bölünmüþ olsan,
Feragat etmeli, canýný sýkan her þey den gülünce insan.


Kadir ERCÝK

Sosyal Medyada Paylaşın: