Sarı Ağaç

Sessizliðin ten terinde
dizesi eksik akþamlar
þiir kokan ellerime
þehrin sokaklarýyla girer



hani özlersin dili tutulan uçurtmalarda
sabrý kuþanmýþ perdeyi
esmer çýðlýklarýn uçurum kavgasý
çarmýhýna düþ çocuklarýný sererken
hani gölgeler geniþler saçaðýnda þarkýlarla
büyür papatya kokusunda ölüm
karýþýr her þey birbirine de
doðrulamazsýn






kýyýdaki camýn yarýsýna sis çökmüþ
seyrettiðim ihmaller kuþsuz iklimlerin
efkar yolu
dönelim ve kaçýralým sularýný
hayallerin ikizine berrak bir baharla
ýsýt gözlerimi güneþ
ay dördün ilk dördünde
kadife güller..



kar yaðarken
gece kamaþýðý bakýþlarýna çarpýp duruyorum
bir fýsýltýyla kavrayýp uykunu
nehirler seriyorum
rüzgârýn þalvarý desenli çiçekler açarken
her þey hýzla yaþlanmakta
bana ne gölgelerin aþýnmýþ
sahnelerinden



salkým baðlarýnýn iri tanelerinde sýcak
fenerli yalnýzlýðýn penceresine aydýnlýðýný vurur
topraðýn buðu sýrrýyla sallanan boþluk
göðsümün sarý aðacý
ayna yüklü sayýklamasý
içimdeki masal’a


eðilip durmaktayým
cümlelerimin çizdiði hamaða
avuçlarýma çözülen dünya
ýslak dudaklarýma sarýlý su
gecelerce buðday büyüten
utangaç bir yaðmur yaðýyor
ruhumun zakkumlu kozasýna
damlasýnda omuzlarým
öyle güzel bahçe

kalbindeki tohumu bana büyüt çocuk


...

Sosyal Medyada Paylaşın: