Suskun bir köþe minderi gibi olmamalý insan. En usta savaþlarýný verebilmeli satranç tahtasýnda. Kimi zaman at, kimi zaman fil ya da þah. Mat edemese de pesetmemeyi bilmeli. Kumbarasinda biriktirip yarýn için saklamamali kalpteki kesikleri. Artirmamalý karanlýklarýný, kendine yakistirdiklari bir elbise gibi ceyizinden çýkarýp... Sararmýþ bir talihle boyamansina da izin vermemeyi bilmeli. Baþ etmeli, boyun eðmemeli.
Karýnca küçük bir niyet ve azmin inancýyla bugdaylari sýrtlamak olmalý niyeti insanýn. Yoksa nice tarihleri kör talih yapar kötünün has bekçisi. Dilince iyi, kalbince fesat. Bildirmez insana kendi gerçeðini. Demiri ustasý bilir tavinda döve döve keskin.
Ýnsan yenilmemeli zayýflýk hastalýðýna. Ha Bismillah demeli Önce odasýndan baþlamalý, sonra kýyýsýnda açýlýr arali bulutlardaki mavilikler.
Bilmeli insan Ha Bismillah...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.