Kiremit

Bir ben beni ölüyor
Bir ben de beni terkediyor varolduðum yere...



Ayný þeyi yaþýyor cürmüm
Kalk otuzüç bahar



Umut kalaylý hayanýn dibini tutan
Atuf beyitli canhýraþ sözler
Dem-saz gölgesinde çýnarlýk hissiyat
içime yýkýlan dehun daðlarýn
Lev gözlü yarasý
Yine hep ayný gecelere siyahý konuþuyorsun
Atlamýþtýk oysa merdivenleri duvarlarca
Belleyip bir oyunun kýnýný
Ki,
Kýlýcýnda riske atýlmayacak ip in ucunda
Ah u zar gönlüme ateþ






Gül sabrý omzun dikleþen yokuþuna
Ömür diye serilen kilimin birbirine karýþan ter renkleri
Bahar ýrmaðýyla tenime akan çukur
Ve yüzümde baskýsý suretin
Biraz,
Ayýþýðý kadar mum istiyorum
Karanlýða..




Çeþme baþýnda duran kuþlar
iki dudak arasýna ne söylerse
Zayýf ve çýplak ayaklarýn yalnýzlýðý olur zaman
Soðuk iþler
Ben,kiremitleri yerleþtirdikçe çatýlara doðru.
Ve dahasý gök konuþur
Dahasý hiçbirþey eksikliðe
Avuçlarýma bakan elma gibiydi turuncu
inanmýþlýðýn ürünüydü bereket sofrasýnda aþk





Ruh içine sýkýþan benleri yaþamak tekliðime
iyi olmasýný beklediðim yarada gözucu
Lakin,
Þu eþiðe çýkartýlan siyah montlu duvar
Saçmaca duruyor
Hem geçen zamana bakýnca
Kalbi-i imtihana

...
Sosyal Medyada Paylaşın: