Belki vaktidir sessizliklerime ektiğin kuraklıkların Kenanfaik
Belki vaktidir sessizliklerime ektiğin kuraklıkların
. . . Geceye býrak istersen Sýðýþtýrdýklarýný . . Gizleyip yüreðine Ama ses vermeden... . . Bir yandan, ürpersin yaný baþýnda ateþ Söneyazsýn diðer yandan sessizce Ölümüme göz kýrpan mumlar... Belki vaktidir sessizliklerime ektiðin kuraklýklarýn Ölüm kadar olmasa da Vaktidir belki yavaþ yavaþ Susuzluklarýmýn... . . Oysa... Olmasaydý rüzgâr Neye yarardý haylazlýðý ayazýn Üþümüþ yarlarda... Gece gibi çekip tentenelerini kirpiklerinin Deðilsen benim Hayallerime uzanman mutluluk deðil... Benim için deðil... . . Koynundan süzülüp bedenimi titreten tüm düþünceler kýrgýnlýðým Ve sokaklarýma býraktýðýn tüm anýlar sürgünlüðüm Usulca duyuþlara kapý aralayan yankýlar bile gittiler göçüp Ardýndan... Yalnýzým Yalnýzým ardýndan... Kor düþmüþ kaç kelimeyi tutabilir ki Daha yüreðim... Ellerine dokunmaya korktuðum her an gibi Sahipliðe kalmadýktan sonra günahýn acýtýþlarýnda Var mýsýn? Yoksa geçti mi mevsimler kýraðýlara terkedip gözyaþlarýný? Var mýsýn söyle sevdiðim Ellerime tutunmaya bir kez olsun... Var mýsýn? . . Sus... . . Söyleme... . .
Vakit çok geç Ve ben sende erken öldüm... . . . Biliyorum... . . . .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.