Yine bir yalnýzlýk serüveninde kalbim Yokuþlar , iniþler eksilmiyor sýrtýmda Dilimde tüy bitti, sevme kalbim diye Ama nafile yürek yemiþcesine Düþtüðü çamuru kabullenmiyor Her defasýnda diz kapaklarýmda kan izleri Gözlerim de fýrtýnadan kopan yaðmur çisilemesi Ortalýk çýðlýk, ortalýk ayrýlýk, ortalýk karanlýk. Kim kime dumduma, putperest bir sevda Döner olduk etrafýnda, taparcasýna Kim kapýlsa ardýna , sonu karanlýk Ben gibi, kalbim gibi, diz kapaklarýmdaki kan gibi Ellerim yine kirli Yine kalbim baþý boþ Düzmece oldu ben deki ben Þimdi uyuma vakti. Ýlkbahar yaklaþýyor Belki o zaman ölürüm sevdasýz...
... Mehmet Ali DEMÝR...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.