Suskun bir masal... Toroslarýn ardýnda bir somurtuþ... Dinleyen var mý acaba, belki duyarlar konuþ. Sanki o tepelerde yorgun bir hâl... Akýþ ki sanki bir tokat... O bakýþ, Bir daha asla bakamayacaðým mahcup o bakýþ, Þimdi titriyor, ben dursam da o benden gitmiyor.
Hava kararmýþ saatin dördü, Seni senden baþka dünya gördü, Benim mi daha gözlerim kapalý sanki kördü, Umut biriktirdiðim avuçlarýmda zaman nankördü.
Oyuncaklarým vardý yýkýk duvarlar altýnda üzgün, Daha dün mutlu bir fotoðrafým vardý þimdi kýzgýn, Söyle bana kardeþim, yokum diye niye kýzdýn, Telefonda az önce geleceðim diye yazdýn,
Biliyorum, tarifsiz bir titreyiþ var. Az sonra uyanýp sabaha koþacaktý bütün ayaklar, Yeni fark ettim hava soðuk, çok soðuk, dýþarýda kar. Gökten birer birer sanki beni götürmek için yaðar, Melekler, ellerini tutar ve son kez bakar, Gidiyoruz haydi evlat annen birazdan seni arar!..
Manisa Süleyman YILDIRIM Maraþ/ Pazarcýk’tan üzgün izlenimler....
Sosyal Medyada Paylaşın:
süleyman yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.