KIRILIYORUM

AÝLEME.
Çiçekler dikiyorum tarlalarda.
Büyüyor, büyüyor, büyüyorum.
Papatya mis kokuyor yaylarda,
Beyaz bir yelken oluyor dudaklarým,
Ellerim deniz gibi seyrediyor seni.

Rüzgar oluyorum usul usul.
Sert vuruyor yüzüme dalgalar beni kýskanýyor,
Yaðmur kokuyor sonra kýrýlýyorum.
Tarlalar çaðýrýyor beni yelkenlerle,
Seni soruyorum kýzgýn yüzüme,
Neden birikiyor tortu, anlamýyorum.

Sabah 5.40 oluyor,
Gözlerim kapalý, ölüm soluyorum.
Burasý istasyondu sanki, geçmiþte duruyorum.
Kaybettiklerimi düþünüyorum,
Karanlýk bir soluk kokuyor pencerem,
Yolculuk beni üþütüyor, yine yolculuk soluyorum.

Yangýn kimseye dokunmuyor,
Tenim o kadar soðuk ki üþümüyorum.
Bu sabah yine kimsesiz oluyorum,
Kayboluyorken gözlerimde umut,
Çocuklarýmý düþünüyorum,
Gülüyorum yeþeren çiçeklerimle.

Karþýmda içinden gülen bir sürü sahtelikler...
Çaðýrmayýn beni tuzaklarýn girdabýna!
Bir minik dünya kokuyor, hayallere uzanýyorum,
Eþime bir sürü söz veriyorum,sen yoksun.
Kim bilir zihnim nerede, kanepede uzanmýþým,
Bir þiir düþüyor gözlerime, kayboluyor sonra kýrýlýyorum.

Papatyalar yeþerdi, sular yangýn yerinde berrak bir hüzün.
Çocuklar duysun sesimi, çocuklarým gülsün.
Ellerimde yosun deðil hayallerim büyüsün.
Yine koþuyor karmaþýk bir dünya pencereme,
Sen hüzün içinde gülen bir türküsün.

IÐDIR 4 ARALIK 2016
Sosyal Medyada Paylaşın: