her þey gri her þey gri bir sessizlikte kaybolup gidiyor. dalýndan gürültüyle düþerek daðýtýyor bu sessizliði bir meyve belki bir kývýlcým belki bir düþ olsun diye. —ben ona bir þey söyleyemem özgürlük ondan öðrendiðim bir þey!
ben aðaca bakýyorum sessizlik bana. bitmesini mi umayým, büyümesini mi içime düþürdüðü umudun? ama yok, benden önce koþuyor olacak aydýnlýða pis kanýný emerek karanlýðýn.
yeni doðmuþ bir bebeðin güçlü elleriyle sýmsýký tutarak heyecanla saldýrmasý gibi memeye. notalarý ezberinde olan kuþlar gibi ve düþtüðü yerden dalýna yürüyerek akýp gitmesi yaþamýn. gecenin þarkýsýný söylerek hep sonsuza dek…
meriç aydýn 01.03.2023 Sosyal Medyada Paylaşın:
Meriç Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.