Bitip bitip içimde alevlenen umut Gözlerimde durmaksýzýn akan yaþam geçiþleri Bir anne þefkatiyle kalbimi kuþatan incelik.
Kadýnlar, iþçiler, öðrenciler. Sonra yarýn, sonra mavilik ve bahar. Ve gece. Ve gecenin içinde dans eden yýldýzlar. Gülüþleriyle geceyi kahkahaya boðan, Cesur ve aydýnlýk yüzleri onlarýn.
Oyununa kaldýðý yerden devam eden bir çocuðun Zamana meydan okuyan gülüþleriyle, Yumruklarý havada, genç bir proleterin Bildiri daðýtýrken ki korkusuzluðunda. Yýkarak bütün yasaklarý ve korkularý, Bütün haksýzlýklarýn üzerine yürür gibi görüyorum kendimi.
Daha yaþamadýk çünkü; Daha henüz hiçbirimiz yaþamadýk. Ne gerçek acýlarýmýzý, Ne de bizi gerçekten mutlu eden bir kalpte gerçek sevgilerimizi. Çünkü çekmedi diyor bir düþünür: Daha henüz, insan insanýn acýsýný.