Hiçliğe Övgü
I
Þimdi iyi, her þeyiniz yerli yerinde ve güzel
Pahalý eþyalarýnýz, vazgeçilmez tutkularýnýz
Her þey eliniz altýnda ama kapýlarýnýz kilitli dünyaya
Ayný yürekleriniz gibi kapalý ve karanlýk bir kutu içinde
Evlerinizin içi sýcak, odalarýnýz geniþ ve ferah
Ama bir dakika bayým: duvarlarýnýz sanki renksiz?
Ýçinizin sevimsizliði yansýmýþ duvarlarýnýza
Duvarlarýn rengi gibi soðuk, titrek ve ürkek nefesiniz
Dipsiz bir boþluða açýlýyor gibi karanlýk pençeleriniz
Bir duvar, bir duvar daha örüyor gökyüzüne elleriniz
Bunu ben deðil, yalnýzlýðýnýz söylüyor
Sizin her þeyiniz iþte bu yalnýzlýk oluyor
Kendi sesiniz yetiyor, kendinizi anlamaya
Ve bütün bunlar yetiyor sizi siz yapmaya
Karanlýðýnýz ne muhteþem, ýþýðýnýz ne kadar sonsuz
Hiçbir hayat belirtisi yok gözleriniz de bir mana aramaya
Ama bir kimsesizlik var sesinizde gizlenen
Elleriniz güvensiz, gülüþünüz hoyratça
Belki biraz ruhunuz eksik
Onu da karanlýðýnýz tamamlýyor…
II
Aman kitaplarýnýzýn tozunu almayý unutmayýn sakýn
Bir süs eþyasý gibi raflarda sýrýtan kitaplarýnýzýn
Hem kitabýný okuyup, hem filmini izlediðiniz
Ucuz aþk romanlarýnda geçen sahte kahramanlarýnýzýn
Siz de bir þiire hiç rastlamadým bayým, iyi bir þiire!
Þöyle adamakýllý bir þiirin içinde geçen samimi bir hüzne
Siz hep mutluydunuz ve hep doðruydunuz kendinizce
Oysa “Çocuk ve Allah” yeter de artardý size…
Güldüðüme bakmayýn benim, ben yaðmurun þiddetini
Bir insanýn suskunluðuna benzetiyorum
Bir çocuk aðladýðýnda kýyamet koptu sanýyorum
Güldüðünde güneþin doðduðuna inanýyorum
Bundan dolayý yaþamdan umutsuz deðilim!
Size barýþ timsali kesilmek istemiyorum ama
Barýþtan da anlamadýðýnýz görüyorum bayým
Sevginizi nerede saklýyorsunuz bilmiyorum
Sesimiz hangi gözyaþlarýnýn rengini hatýrlatýyor size?
Ellerinizde ne var öyle incelikten yoksun
Ellerinizi bizden saklamayýn bayým
Çocuklar korkmaz sizin ellerinizden
Çocuklar adam öldürmez bayým!
III
Aslýn da sizin kadar her þeyden anlamýyor
Ve sizin gibi her þeyi bilmiyorum ben
Sizin üzerinize giydirilmiþ bir balon gibi
Kendi etrafýnda dönen düþlerim yok benim
Benim hayallerim kendimle sýnýrlý deðil
Çok basit bir söz dahi düþündürür beni
Kýnamam kendimden hariç kimseyi
Ne ben buyum, ne zaman þimdiki kadar eski
Çiðnen bir yapraðýn acizliði neyse oyum
Kararan bir günün hafifliði neyse o
Her þey kendi sonsuzluðunda yol bulur
Ve her þey zamanla biter unutulur ve kaybolur…
Meriç Aydýn / Ocak / 2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.