Ýlahi bir sabýrla, yürürken izlerinden Zay olmuþ bedeninden, önce kefenin soldu Emanet bu canýmla, canela gözlerinden Dalarken derinlere, gözlerim yaþla doldu
O debdebeli günler, nasýl da çabuk geçti Hayat sanki bir sýnav, nihai bizi seçti Ayrýk otu dururken, merendi bizi biçti Ardýndan acýmayýp, âþký gömenler oldu
Þimdi sensiz yüreðim, sýðmýyor hiçbir kaba Ýyileþmen uðruna, ne çok sarfettim çaba Sana dair kurduðum, hayâller oldu hebâ Meh-pâre’m diyen dilin, artýk mazide kaldý
Bu cansýz bedenimde, soluyorken biçare Yusuf’su bu güzellik, silinmesin yok yere Her adýmda bin çýðlýk, bölündüm pâre pâre Saadet denen o þey, bilmem kime kuruldu