yalnýzdým... topraða gömdüðüm bir kalbim vardý. ve nakýþlarla dolu sözcüklerim.
inanmýyorsunuz ama hayatýmda onun parmak izleri vardý.
sessizliðimin bir þarkýsý bir adý bir aðýtý yoktu. iþkencesi vardý...
ve caddeden caddeye sürüklenen acýsý vardý.
kederli bir bezin üzerine Ak saçlarým dökülüyor hayallerimi tarýyordum. her yerde onu görüyordum. renkleniyordu gözlerim, yeþeriyordu gökyüzü. yemyeþil oluyordu deniz. yeþeriyordu hayallerim. yeþeriyordu herþey. yemyeþil oluyordu herþey onu düþününce...
serin bir rüzgâr gibi seviyordum onu. iyilik çiçeði oluveriyordu kalbim. yalnýzlýðým güzelleþiyor hüznüm kanatlanýp uzak diyarlara göç ediyordu.
ben her gece onun yanýnda su veriyordum kalbime, can buluyordu damarlarým,
o ise övüldüðü ve sevildiði kalbe arada bir uðrardý...
yalnýzdým... topraða gömdüðüm bir kalbim vardý ve nakýþlarla bezeli bir aþkým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
KOR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.