YETMİŞLİK YAŞTA KALDI
Deðmen benim yarama, aþk odunda kurudum
Neyi kimi sevdiysem, ellerim boþta kaldý
Gölgesinin peþinde, kýyasýya yürüdüm
Koþa koþa yoruldum, ayaðým koþta kaldý.
Sevmiþti belki ama, esirgedi sözünü
Güzellikle beraber, dýþa vuran özünü
Elbet öpmek isterdim, ay parçasý yüzünü
Övgü dolu sözlerim, kirpikle kaþta kaldý.
Gönlümde ateþ vardý, oda baðrýmda söndü
Aðýrlaþan yüklerim, geldi üstüme bindi
Verdiðim tüm emekler, bozuk paraya döndü
Tükenen umutlarým, ömürlük eþte kaldý.
Sevinçte ve tasada, ahde vefa söz varken
Yokuþu bitirip de, gidilecek düz varken
Bunca mevsim içinden; baharla yaz, güz varken
Kar düþtü eteðine, saçlarým kýþta kaldý.
Þike -þike üstüne, kumpaslara uðradým
Kötülüðe rest çektim, soðan gibi doðradým
Güya pehlivan oldum, paça -kasnak kavradým
Aþkýmý yere vuran, yediðim tuþta kaldý.
Naha yerlere girsin, aramýzý bozanlar
Kendisinden utansýn, kötülüðü yazanlar
Üç günlük çýkmalarla, kanka oldu kuzenler
Devir yedi bitirdi, mutluluk puþta kaldý.
Necati az uz gitti, menzili uzak geldi
Ýyi güzel ne varsa, herkes kendinden bildi
Bir tadýmlýk yaþamým, ardýndan bakakaldý
Varým yoðum her þeyim, yetmiþlik yaþta kaldý.
Necati OCAKCI
08.02.2023
ANTALYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.