Yedi Mevsim Geçidi

yedi kez deðiþtirdi üzerini aðaçlar
yedi kez
yeþili beðenmeyip
sarýya boyadýlar göz kapaklarýný ;
yedi kez durdu dünya sen yokken
yedi tur çekildi kaným damarlarýmdan,
yedi duyum oldu sonra
yedi kez yemin ettim
yedi kez bozdum orucumu
ve yedi kez affetti tanrý beni, biliyorum..

yedi güneþ düþtü gökyüzünden
yedi ay müstehzi gülüþünü serdi þiire
yedi fahiþe salýndý mahallede
yedi tel saçý düþtü
yedi çocuk yedi kez peþine
yedi susku boðdu çýðlýklarý,
yedi yangýn çýktý
yedi tabut için
yedi aðaç feda etti kendini
yedi gök
yedi kat sema
yedi basamak
yedi and
ve yedi tanrý kabul etti tövbemi, biliyorum

yedi kez uyandým bu sabah
yedi kez uykumu böldü gece
yedi kez açýldý göz kapaklarým
yedi kez aþk sandým nefesini
yedi kez yuttum dilimin korlarýný
yedi kez döndü dünya kimin etrafý bilmeden
yedi kez sustum
yedi kez konuþtu iç/in
yedi kez gitmiþtin
yedi kez geliþimdi sana
yedi kez inandým tanrýya...

þimdi
sekizinci mevsimi geliþinin
sekizinci dokunmasý teninin gözlerime
sekizinci mýsra’ya
sekizinci beste’ye...




Ýkibinyirmiüç’ün Þubat’ý
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: