Düşündürüyor

Ýçimdeki zaman akýp giderken hýzla
düþündürüyor beni
Kuþlar beni konuþuyor karþýmdaki aðaçlarýn dallarýnda
Üzgün.
Ve
Karþýmdaki beyaz boyalý daðlar gülüyor, benim þu beceriksiz halime
Olmuþum, tunçtan demirden, bir heykel bu gün kendi sessizliðim içinde yorgun.
Kendimden habersiz.
Olacak ’ya, bir adam geçerken yoldan eli bastonlu
O düþündürüyor, en çok þu beni

xx

Kavgam var hayat ile güneþ ile
Güzel ile , çirkin ile yýllardan beri.
En çok’ da kadere kanýp yaptýðým yanlýþlarým acemiliklerim , ile
Yýkýlmýþ bir harabe var gözlerimin önünde dað olmuþ bu gün.
Boðazýmda düðümleniyor hýçkýrýklar
Ve
Aklýmda ölüm.
Her yer Toz duman, yer gök ölüm tarlasýna dönmüþ galde
Þu dalgýn bakýþlý halim.
Kahrediyor, düþündürüyor bu gün beni

xx

Bir ses uyandýrýyor, beni uzaklara bakan dalgýn bakýþýmdan
Gök gürültüsü yer gürültüsüne benzeyen karýþtýrýyor aklýmý
Hey, hey. eyvah......
Her yer, yaðmur sel, çamur halinde
Ýçimi acýtýyor giden yaðmur altýnda koþup giden çocuk
Ayaklarý .ýslak çýplak ve yalýn haliyle
Bu gün
Kahrediyor, düþündürüyor beni her haliyle

xx

Ahmet Yüksel Þanlý er




























Sosyal Medyada Paylaşın: