Topraða düþtü kent Ýçe döndü hatýralarýn ve O derin boþluklarýn siyah sesi Karanlýk iþaretler yanýp söndükçe Çýðlýklarý koptu kaybolan soluklarýn Her bir yanda uykularý çizilen yüzler
Irmaðýný tuttu bir el Zamaný yoktu da çoçuðunu sevecek Yýkýntýnýn kenarýnda benim de kalbimi vurdu O hüzünlere bürünmüþ vakit Adlý adsýz kervanlar Gözleri sisli kavmin mühründe Ahh kapandý kapýlar Tozlu bütün saatler açarken koridorlarýný Saksýda duran güller gibi Yine de umudu konuþtu ayaklar
Dalgýn bir yaðmur tanesiyim Umutla karþýlanan lambalarýn gölgesinde Aþka,þiire ve ölüme býrakýlmýþ avuçlarýn izleriyle Kendini arayan kelimeler ve Daðlanmýþ diller getirdim Umudu kaybetmemenin otaðýnda Tarihin en uzun gecesi
Uyanacak yeniden ocaklar
....
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.