TÜRK(Ü)LERDE YAŞIYORUM(Selma Pekşen)

Karaydý
Gün geceden daha karaydý
Korkusuz bir nehir çaðlamadaydý
Sesi sessizliðe karýþýp feryat iken
Kurþun sesine irkti, duruldu birden
Ve maske düþtü
Çamur sýçramýþ siluet yansýdý
Nehrin duru sularýna…
Çatlamýþ dudaktan geriye tebessüm
Kývrýmdan sýzan kan
Yitik düþlerde kim bilir kaç can kaldý.
Vurulduk binlerce kez
Figan sustu unuttu aðlamayý göz
Anne evlatsýz
Evlat yetim
Gelinler elinin kýnasý kadar
Gözünün kara sürmesi kadar
Taptaze duygularýna dul…
Adý mý dul?
Olamaz olmamalý, adý sevdalý
Gönlü yaralý kaldý.

Þimdi
Yýlgýnlýðým kendimden
Yelkovan çoktan düþmüþ
Akrebin gözleminden.
Zaman cüretkâr tavýrlarda asi
Kafa tutar olmuþ yaralý evlatlara
Ve sustuk
Sustum
Acýlarým kan kokusu kadar burnumda
Ellerimde bir bomba patlamada
Kolum, bacaðým…
Hani nerede hatýralarým?
Göðsümün bir yanýna sakladýðým
Gül kokulu evladým
Sevdalýmýn saçlarýnda hala parmaklarým
Tanrým!
Ellerim nerede?
Mayýn tarlalarýna ekilmiþ anýlarým
Sustum ve susturuldum.

Þimdi
Ýðneada günlüðü tutan bir deliye
Ceviz ekmek taþýmakla yükümlüyüm
Yüküm, hüküm kadar aðýr gelirken
Bedenim iðnelerde delik deþik.
Kan/sýzýn olsun dilerim
Kan sýzarken hala topraða…

Öldüðümü sanmasýn bir avuç eþkýya
Ben daha Türk(ü)lerde yaþayacaðým
Bil ki ensende kýyamet olacaðým
Son deðilim, sonsuz kalacaðým…

SELMA PEKÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın: