ÖLÜM AYRILIKLARI II
Buz gibi zamanlarýn farkýnda olmadan geçerek
Gecede gündüzde
Enkaz altýnda
Yatan ruhlarýn gölgesinden geçtik.
Hayat bizi bir anda
Tarihin en büyük depremiyle içimizi yararak
Milyonlarýn çýðlýklarýyla kaybolarak
Sevdiklerimizi býraktýk
Ve ölüm ayrýlýklarýný taþýdýk yarýnlarýmýza.
Felaketin aðýr sancýlarýyla
Çaresizliðin o akýl almazlýðýyla
Topraða rehin yürekler
Kimseye hoþça kal demeden
Son bir yudum su bile içemeden
Sonsuzluðun vedalarýný yaþadýk.
Acýlarýmýzý gökyüzüne þikayet ettik
Ýçimizi hüzün damlacýklarýyla doldurduk
Topraðýn kokusu santim santim içimize çektik
Ama ölüm ayrýlýklarýnýn
Bize kalýcý acýlar bahþetmesinden
Kendimizi kurtaramadýk.
Yaþlý gözlerin aðýtlarý
Etrafýmýzda yankýlandý.
Vefat edenlerin acý haberleriyle
Gözyaþlarýmýz durmadan aktý.
Kýrýk kanatlarýmýz yerden yere savruldu.
Biz ayrýlýk limanýnda çýrpýnýp dururken
Esen poyrazýn karanlýklarýna uçtuk
Ve ölüm ayrýlýklarý hayatý bize mezar etti.
Bir daha hiç göremeyeceðimiz bedenlerle
Dolup taþtý vatanýmýz
Anlýyor musun?
Mehmet Öksüz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.