ÜZGÜNÜM BAYIM...
Cengâver bir gülüþsünüz, bayým:
Bense sizle cenk ettiðim kadar varým
Bir o kadar yoksun kýlýndýðým
Ömrün bohçasýnda saklý iþli havlu gibi
Ýçli yüreðimden etrafa yayýlan
Kum misali kurulduðum hiçlik makamým
Elde varsa bir deste gül
Elinizden düþmek bilmedi gitti hüzünlü iskambil
Kâðýtlarýnýz.
Her zar attýðýnýzda
Zaaflarýma yenik düþüp peþinizde
Her zarf attýðýnýzda
Ruhumdaki posta adresine
Bilemediðim o kadar çok duygu ki revaçta
Çýtasý yükselmekte git gide bu sevdanýn
Çelimsiz bir çocuk olmadým ben hem de hiç
Þiar edindiðimdi sevgi ve içten bir gülüþ
Esen rüzgârýn da farkýnda olmadýðým
Emre amade yüreðimi altýn tepside size sunduðumsa
Deðil asla akýl karý.
Yüzümün akýyla geldim
Yönsüz sözcüklerden kendime bir rota edindim
Ýçtimada her daim varlýðým ve yüreðim
Yufka misali yumuþak hamuru…
Gelin görün ki:
Mayanýzda saklý bu aþkýn itirazý
Bir edimde yazdýklarým
Ettiðim bir yeminse kadere karþý koyamadýðým
Edilgen bir gücüm belki de
Ve tepkisizliðiniz iken gücüme giden
Bense aþkýn ve Ýlahi Varlýðýn peþinde
Manidar bir gün öykündüðüm…
Hani olur da bakarsýnýz ta gözlerimin içine.
Mealim olsa ne ki hüzün?
Aldýrmadýðým bir isyan kabaran yüreðim ve mizacýmdan
Yansýyan
Sanmayýn ki þiir yazmakla geçer ömrüm
Öyle ki:
Hayatýmý aslýnda kendimi bildim bileli
Hep þiirlerle örmüþüm.
Ben ki: aþkýn fevri rüzgârý
Denk düþen hüzne ve þiire…
Ben ki: aþkýn þah damarýndan da yakýn varlýðý
Ýlahi Ateþle kutsanmýþ yüreðimde saklý nice þiir ve nazire.
Ben ki:
Yazdýðým kadar hayatýn ve acýlarýn fermaný
Bir daraðacý imiþ ki yaþam:
Yaza yaza can bulduðum ve asla sapmadýðým rotam.
Üzgünüm, bayým
Ben bu kadarým.
Ne Peri Padiþahýnýn kýzý ne de kadý kýzý
Asla algýlayamadýðým hýzý yalnýzlýðýn.
Küstüðüm cihan
Kastýðým kadar kanadýðým deðil asla yalan.
Kaybolduðum þu sonsuzluðun minvalinde
Bilin ki: kazýk kakacaðým yazdýkça ve acý çektikçe…
Yüzü suyu hürmetine kaderin, bayým:
Ben ki: efsunlu bir çiçeðim
Ya da suskun ve hüzünlü gün ýþýðý
Geceye erdikçe yazdýkça
Kendimden geçtiðim
Hayattan göçtüðüm
Olsa keþke yaþadýklarýmýn bir ilacý.
Varsa yoksa umut bazense çöken hüzün
O bulvar ki devindiðim
O bulut ki tünediðim
O umut ki ölüp dirildiðim
Bir günün güleç yüzüne ektiðim
Mevsimden dökülen polenler gibi…
Nazýmý niyazýma katýk ettiðim
Ve de tahmin etmediðim kadar sevmeyi ilke edindiðim.
Aþkýn rüzgârýnda þiarýmsýnýz
Þakýyan ruhumdan firar eden nazlý bir þarkýsýnýz
Yalnýzlýðýn ve sevdamýn fukara varlýðý
Cezbedense asil ve vakur duruþunuz
Kem küm etmeden sevebilsem keþke ben
Ne zamanki sizi düþünsem
Çözülür elim ayaðým
Ya da karmaþýða varýrým yürek benlik nasýl da darmadaðýn
Bir umut ýþýðýdýr güne eþlik eden.
Gözlerimdeki yasý da aþký da saklý tutar evren
Hele ki bu þiirlerim de olmasa, bayým
Yandýðým kadar yakardýðým Rabbe sunduðum ferman
Maliki olduðum bir aþk ki
Künyesinde özlem yazan ikbali
Delen bir ýþýk ki:
Kat izinde saklýyým aþkýn
Ve de vebali boynuna bilinmezin
Varsa yoksa sükûn dileyen bir fani
Sonsuzluðun Ýlahýnda saklý yüreðin firarý
Haraç mezat sevmedim hem ben sizi.
Ansýzýn hâsýl olan bir tutku bir coþku
Tutulsa da nutku bu benliðin
Þiirlerimdir dile gelen dile getiren
Ah, þu þiirler de olmasa
Yazýlýr mýydým ben size günbegün
Büyüyen bir ateþin tek kývýlcýmý bile yeter
Þakýmaya sunmaya bu aþký kalem elbet ilk günden razý
Hem beni sizi Allah rýzasý için sevdim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.