Kýrýlgan bir tabakaydý zemin. Yürümek hassas bir eyleme dönüþmüþtü. Yapaylýk daha ne kadar olsa kaldirabilirdi bu dozu insan? Belki müzik kutusu olabilirdi demirden yapýlý olsaydý kalbim. Yada bir salýncak ýssýz bir aðacýn dallarýna asýlý
Ama et ve kemiktim. Haþmetli yüce insan.
Hiç bir karanlik çað bu kadar acýtmamýþ olmalý kalbini insanýn. Ýlkel çaðlarýn vahþi yaratýklarý dahi bu kadar kemirmemistir güzel olaný. Kimse ruhlarýmýza dýþ geçirememistir yok edesiye. Çamur çaðý, Yitik çað olmalý bu çaðýn adý.
Alkýþladiklari ve yerdikleri þeydi terse çeviren dünyayý. Tersyüz et derken bunu mu demek istemiþti bilgeler.
Ýnsan insanýn kurdu. Ýnsan insanýn cehennemi.
Bu yüzden olsa gerek tatminsizlik. Maskenin ardýnda gömülü yüzler. Kendi kalýbýný yaratan eller. Donuk yüzde hareketsiz gözler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.