Beyaz perdeler

beyaz boþluðun buluttan düþü
siyah gölgelerde erirken
dile gelsin sevincin
kristal yalnýzlýðý

...


bütün gece
g’özlerimin karasýna aðlayan ýþýkta
kucakladým güneþin sessizliðini
düþ ipliðiyle dokunan ebruli gölgede
ay’ýn buðulu inceliði beyaz perde
üzüm parçalý hayaller geçer/
sesimin karý yaðan þiirler/
ovalar,atlar...



yüreðim,
sevincimin yarýsýnda kaç avuçluk aðýz olur
o muhteþem dünya
açar aðaç kývamýnda zaman
martýlar dilleþir
yaðmur yaðar sonra
yeryüzü çiçeðiyle yýldýzlý bir balkona



parmaðýma asýlý gecenin renginde þafak
bulutsu kumlarýn güzelliðine yâr
getirin mavili kuþlarý kalbimin kentine
denizin uykumu çarptýðý darlýkta
kekeliyorum çocukluðumu..
sýrtýmdan hüzün köprülü karanlýk yürüyor
pencerede ay yalnýzlýðý
fenerli tohumun uzun yolculuðu
o kadar çok anlattým ki satýrlarýma
tuttum atlasýn sarý iklimini..



dudaklarýmdan kayan terin ýrmak derinliði
kanatýlmýþ çýðlýðýn yüzüyle geçer baharý
uyanýþýmý zincirliyor yaprak serinliðinde sabah
rüzgarýn içime doðan vaktinde
gizlice s/aklým
çek gövdemi ruhuna

avuçlarýn çözülsün aydýnlýðýn ceplerine


...
Sosyal Medyada Paylaşın: