düþ yollarýna eski bir hüzünle kuþ dökerim sözlerimde aylak sancý geciktirirken akþamý belki sislenen gizin gülüþüyle savrulurken suskunluðun çaný kanayan çocuk olurum yalýn yolda yürümenin aynalara ve suya yüz verip öðrenirim büyümeyi
gün güller içinde solan kekeme an karanlýk yaðmur avuçlarýmdan sýzan Ay çaðýltýsý zamanýn aklýnda göçebe sýðýnaklar uçurum açarken yine gelirim belki tutuþur ikide bir saçýmý tarayan rüzgar ki, konuþursam azalacak içimdeki alaca öðüt su çürüyecek nefes nefese an kalacak
usul usul sararan tohumlarýn acemi yalnýzlýðýna yumak gibi toplaþan sancým dumanlý ýslýðýn iyi çiçekleriyle dudaklarýma bir söz doður öylesine yorgun belki
....
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.