DEDİM-DEDİ ( MÜRÂCA’A)

DEDÝM - DEDÝ / MÜRÂCAA

Dedim deli gönül niçin yanarsýn
Aþk ateþi düþtü özüme dedi
Dedim ki pervane gibi dönersin
Konmak için aþkýn közüne dedi

Dedim elli yýlý nasýl uçurdun
Dedi sen kimleri konup göçürdün
Dedim yarým asrý boþa geçirdin
Kandým nefsin iki yüzüne dedi

Dedim ki Ferhat’ý yakan Þirin’dir
Dedi aþkýn nârý sudan serindir
Dedim kanar yaran belli derindir
Beledim gözyaþý tuzuna dedi

Dedim sünnet nedir dedi yolumdur
Dedim Nebin kimdir dedi gülümdür
Dedim Mevlayý bul, dedi solumdur
Ýman ettim otuz cüzüne dedi

Dedim kulluk nedir dedi imandýr
Dedim hallerimiz dedi yamandýr
Dedim hayatýmýz dedi romandýr
Yazmýþ Hakk özene bezene dedi

Dedim insan nedir dedi eþreftir
Dedim iffet namus, dedi þereftir
Dedim akýbeti dedi araftýr
Bir gönül incitip üzene dedi

Dedim sevgi var mý dedi sinemde
Dedi yuva yaptý gönül hanemde
Dedim aþk kalmadý ahir dönemde
Sürüp geldim aþkýn izine dedi

Dedim ebru nedir dedi kaþýndýr
Dedim ya kýrk dokuz dedi yaþýndýr
Dedim yerin nerde dedi döþündür
Katlanýrým bin bir nazýna dedi

Dedim Adem kimdir dedi soyumdur
Dedim Oðuz , kayý dedi boyumdur
Dedim ya þehadet dedi toyumdur
Kurbaným bayraða, ezana dedi.

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: