Adı Olmayan Şiirler - 31
Yaþayana saygýsý olmayanýn
ölene yasin okumasý gibiydi hayat.
bir yaný umutlar ile yarýna koþardý,
diðer yaný aç susuz akbabalarýn gagalarýnda küçülürdü.
AÞK intihar ederdi
sevmek görevim diye çöllerde,
yaðmur denize kavuþurdu damlanýn görkemiyle.
bir gül açardý buluttan alacaklý, tanrýdan borçlu kavuþmalarda,
gecenin gülümseyiþine üþürdü bütün peygamberler
þimdi
fýrtýnalarý dinmiþ bir gidiþin ayak seslerinde uyanýrdý mehdi,
mesih’e açýlýrdý kapýlar
tedirgin kýyametlere sarýlmýþ insan düþlerinde
uyanmazdý tanrý yedi gün yedi gece
kýyamet sevdalardan doðurdu diye insaný
ihanete gebe kalýyordu habil ile kabil
derdi divanesi aþk olan adaklar yüzünden
kalk gidelim diyordu havva adem’e
bir çift daha yaratsýn tanrýn
bu kaçýncý feda çocuklarýnýn gözyaþlarýnda
bu kaçýncý terk ediþ aðacýn gölgesini
cennetin sessizliðini
ve
ölen her bir aþýk
adem’in elmacýk kemiðinin bedelini ödüyordu
melek tavus’a
insanlýk ölüyordu
adý aþk diye kazýnan
isimsiz duvarlarda
kader diye yazýyordu tüm kitaplar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.