Bulanık mavi

iyice harflenmiþ yüksüzlüðün yolculuðuna
yalnayak an ’la girmek

Ve
rüzgarýn bulutuyla silinmiþ yaþlara diz çökmek...



dokunsam
sessizliðin sözcük kanatlarýna
gönlümün urbasýnda aynalý bir baþ baðýrýr
çýlgýnca aðaçlar kýmýldanýrken gözlerime..
hiçbir þey söylememde
derinlerde ay ’ýn þavký
karanlýðýn durðunluðuna çarptýðýnda
Ki,
bir düþ kurulur
uçurum soluk soluða dolaþýr
koþarým
kavrulur içimin evinde yeryüzü



Ölmek mi
yalnýzlýðýn uðultu sebebinde uykusu kaçmýþ çiçek
ahh
sarýlabilsek zaman aralýðýnda yeniden doðumlara
baþka bir denizde

kýr düþen odalarýn çorak topraklarýnda seðiren yüzüm
gizlice bir þiirin taranmýþ saçlarýnda dudaklar bulanýk mavi
nehirleri tutar
bazý hüzünleri


ne kadarsa gök satýrlarda
o kadar kuþlar kalkar

suyun beni çektiði yerde
yarým bir balkonum


...




Sosyal Medyada Paylaşın: