Bütün iyi şiirlerin sonunda

uyandým
öptüm seslerini ölümün
bütün iyi þiirlerin sonunda..



gündüzün ve gecenin soluðunda
hüznün ýslanan taþlarý kararýrken
soðuðun þiveli aðzýnda kanayan dans kadar sev beni..
çünkü,
birazdan gün baþlar
sesini çalar sessizliðin utkusu
örülür bir saat sözle suya





gözbebeðimde dað iken
kelebeðin düþ gülü
sessizlik ve serinlik her uyanýþýmýn
ayak izi
mahþer çýðlýðý yýkanan gölgeler
öyle ya
dilimin tasýna topluyorum
kelimelerimin ibadetini ve
biraz biraz sarý yüzünü
mevsimin..



ahh benim
yýldýzlara bakan gecem
kabuðunda kaç nefes soluk k/alýr
sen hangi daðýn fýrtýnasýsýn
boþluða akan vadilere kýzýlca asýlaným
hadi sarkýt yalnýzlýðý gözlerimin örtüsüne
derin sulara akalým



sonra
yine gece ve
yýldýzlar baþucumuzda olsun
hiç kýmýldamasýn tepeler
eteðime uzanan gökyüzü
ucu iþlemeli yalnýzlýðýn sýrtý
ey dünya
tam kenarýndayým kabuðunun
dilsiz güneþe kuþ giydirirken
gözlerimin daðýnýk aðýnda pencere
seni en güzel þiirin ýrmaðýna sakladým


uyandým
öptüm seslerini ölümün

Üþüyor musun


...


Sosyal Medyada Paylaşın: