__________________________ Tozlu raflarda kalmýþ...
Kuþkum kalmadý artýk, sensiz bu hayat boþmuþ!
Ömrümün her anýný, senmiþsin ya dolduran...
Gönlüm gereksiz yere, baþka kollara koþmuþ!
Sevdanmýþ meðer aþkýn deryasýna daldýran...
Durma, tekrar kapýna getiriþinle öðün!
Bak, tabaný yarýldý, nem yüklü mavi göðün!
Kanma söylenenlere etraftan varýn yoðun!
Ben yandým, ben kavruldum, olmadý hiç aldýran...
Bilmem nasýl ayrýldým, senin gibi bir yardan?
Öyle bozulmuþtuk ki, düþtük çaptan, ayardan!
Farkýmýz mý kalmýþtý sanki deli rüzgârdan?
Ýþte oydu ya benim, saçlarýmý yolduran...
Þu özlem denizinden çýkamadým bir türlü!
Neler geçer aklýmdan, bir bilsen türlü, türlü!
Yumulmayý unutan gözler, tam bir özürlü!
Meðer senin sevdanmýþ uykularý böldüren...
Çok bulanmýþtý kafam, aka, aka duruldum...
Hiç affetmem demiþsin; emin ol ki kýrýldým!
Aç artýk kollarýný, billahi çok yoruldum!
Senin hasretin beni kýdým, kýdým öldüren...
Mecnuna döndüm sanki karýþtý saç, sakalým...
Herkes dalga geçiyor, bir yoluna bakalým!
Açalým gönlümüzü, inadý býrakalým;
Hep bu halimiz bizi el âleme güldüren...
**Antalya-2012/09
Halil Þakir Taþçýoðlu
NOT: Edebiyat defteri sitemizde ilk defa yayýnlanýyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.