Bana ne ki senin o, sarayýndan, köþkünden!
Milletim, duldalarda, aç bi-ilaç yatýyor…
Haberin var mý senin, fukaradan, düþkünden!
Gariban meteliðe, çifte kurþun atýyor…
Tok ne bilir ki açýn, aðlanacak halini?
Düþünen biri var mý, onun istikbalini?
Ýlgilendirmiyor mu, ol devlet-i âlini?
Biri hep parsel, parsel, memleketi satýyor…
Nasýl geçsin yoksul halk, köprüden ve yolundan?
Bir dolaþ, baþla Kars’tan, çýk gel Gelibolu’ndan!
Haberin var mý senin, fakir Anadolu’ndan;
Yandaþlarýn o yoldan, malýna mal katýyor…
Senin derdin halk deðil, Türk’ten intikam almak!
Yasalarý yok sayýp, millete korku salmak!
Her gün dalga geçerek, halkla kafayý bulmak!
Çok çabuk kazananlar, çok ta çabuk batýyor…
Vakit hayli geç oldu, vapur kalkýyor artýk!
Doldular güverteye, ne kadar varsa sürtük!
Biraz da çürük kalmýþ, ama baþlarý örtük!
Acele et kaçýrma, duyduk düdük ötüyor…
Karaman-2023/01
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.