Âli Osmanî’ de bir piri fâni,
Bir evlât büyütmüþ hayli yabani…
Ecdadý oðluna tamamen yükmüþ
Anadan, babadan sanki büyükmüþ
Çok uðraþmýþ baba, çalýþmýþ durmuþ,
Oðlan büyüdükçe azmýþ, kudurmuþ!
Ne nasihat dinler, musibet tanýr
Ne akýllanýr o ne de uslanýr.
’- Ne söylesem adam olur acaba? ’
Her gün tekrar eder durur da baba…
- Adam olmazsýn der her seferinde
Oðlan vezir olur günün birinde.
Giyer kavuðunu, takar tuðunu
Salar saða sola tüm buyruðunu.
Çaðýrýr öfkeyle dýþardan çeri!
Çeribaþý koþar gelir içeri...
- Emredin vezirim, tiz halledelim,
Ferman nire ise hemen gidelim!
- Vezir ferman eder; Gidin babama
Bindirin de gelin tiz arabama!
Karþý çýkarsa da tutun kolundan
Sürüyüp getirin köyün yolundan!
Dinler fermanýný çeri vezirin
Gözyaþýna bakmaz hiç yaþlý pirin
Derdest edip atar kapýya çeri
Baba yorgun argýn girer içeri…
Oðlan, makamýndan der ki; “-Ey baba!
Ne diyeceksin sen þimdi acaba?
Adam olmazsýn der dururdun bana,
Vezir oldum bak ben Âli Osman’a!”
Baba müstehzi bir þekilde söyler;
- Ben deðil utandý tüm bizim köyler!
- Ey oðul ben sana neler söyledim?
Ben ne zaman vezir olmazsýn dedim?
Vezir olursun da Âli Osman’a;
Adam olamazsýn dedim ben sana...
Sen adam olsaydýn yapmazdýn bunu
Babanýn kapýnda sürtüp burnunu,
Gelir de kapýmda rýzam alýrdýn
Bence sen o zaman adam olurdun...
**Antalya-2002/12
Halil Þakir Taþçýoðlu
ÜSTATLARDAN:
Gerçeði söylemez, yancý dalkavuk,
Anadan üryandýr, baþýnda kavuk.
Adamlýk ölçülmez, tahtla, sarayla,
Pazara düþerdi, olsa parayla….........................................Malkoçoðlu
“Manzum hikâyeler kitabýmdan alýnmýþtýr…”
Bilinen bir kýssanýn manzum halidir…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.