Bir þiir yorgunluðu üstümde
bitmiþliði aðýr romanýn
ki paramparça yapraklarým
topraðým kurak
pempesi uçuk
çatlamýþ suskunluklarým.
Bir virgülün devamýyým
öncesi bir noktanýn
öyküsü kýrýk hikâyelerin figüraný
gözleriyim köhne bir kuyunun.
Dönülmeyen yeminlerin kavi aðrýsý
gelmeyen umudun küskün mavisiyim
dikiþ tutmuyor söküðü kâlbimin
katrani sözlerin mahur izi
inanmanýn maðduriyetiyim.
Tüm gecikmiþliðin en güzel mazereti
bir eyvallahýn itinalý ezberiyim
yolumu mor duygularla çiziyor
ince sýzý ile siliyor kaderi,
alnýndan öpüyorum kederin.
Kavruluyor okyanuslar kor-kör
bekleyiþler bir þereflik gözyaþý
her durak sen, her bakýþ geliþin
tuttuðum dallar gül oluyor
külünden sarhoþ oluyorum özlemin.
Kalbimi terk etmeyen kuþlarýn kanadý
kendime teslim ettiðim ahvâlin özgeçmiþiyim
yaramý kendim sarýyorum
dermaný oluyorum çaresizliklerimin
-merak etme iyiyim..
körlüðün can bulmuþ hâli
sebatkar inanýþlarýn yýkýlmayan mabediyim
gülümse anne
gönüllüce da’yanýyorum.