BAYIM BİLİN Kİ SÖNMEYECEK BU YANGIN...

Bir aþka düþtüðüm bir de ýssýzlýðýn gölgesine yýðdýðým…
Sözcüklerim var, bayým, sözcüklerim
Ne inkârým ne isyaným yürürlükte
Peþinen sevdiðim kadar sizi
Ýçtimada kalem ve þiir
Arz ettiðim ömrün
Talep bulmadýðý kadar
Ýçimdeki rüzgâr
B/atýl düþlerin rotasýnda
Baðnaz deðil bu yeryüzü

Baðrý açýk i mgelerin noksan kýlýndýðý
Beylik bir aþksa asla deðil
Beynamaz rüzgârý az evvel uðurladým
Yýkýlan daðýmdýnýz, bayým
Ýsyaným kuru
Ýltifat etmeyi bilmediðim kadar
Ne olacak sahi bu sahipsiz ruhumu
Kimdir sahiplenecek olan
Tanrýdan baþka
Aþký ikame ettiðim mabedimde
Çýkan yangýn ne ki?

Ah, bayým, sönmedi gitti feri
Bu özlemin
Dipsizlik ve kuytu
Kuyunun kuruyan suyu
Çatýk kaþlarýnýz ve çehrenizde saklý hangi bulutu…
Söyleyin, hangi bulutu karalayacak yine kader?

Öznem nasýl ki saklý
Özlemimle dibi gelmiþ bir boyanýn son rötuþu
Ve iþte istimlak edilmiþ yalnýzlýðým
Kurdeþen döken doðaya b/akýyorum da:
Ah, bayým,
Sonsuzluk kadar size uzak kayýp bir Yýldýz’ým:
Meþki sözcüklerin
Kuyruðuma takýlý imlerin
Tereddütsüz sevip de rest çektiðim kötülüðün
Mimarý kimse uzaðýndayým

Varsýl bir sözcükse aþk
Kelamý yitik bir derviþ gibi
Zikrime eþlik eden fikri
Ben size ben size altýn tepside sunmuþken yüreðimi.

Mizacým asla deðil yitik
Aþkla hemhal iken nice duygum yitik
Ne kötülük umurumda ne kinaye ne hile
Uðurladýðým sayýsýz insan uðrunda
Sevk ettiðim karambole giden hayatýmýn nutku
Tutulmuþken bir ömür
Meali varsýn hüzün olsun kalemin
Varsýn tutuklusu olayým hayallerin
Nasýl ki umut:
Ruhumun besini
Unutulmuþ olsam bile
Unutulmak kaderin esef yüklü varlýðýnda dahi
Elbet teselli
Bulduðum her acý her hüzün
Varsýn yaðsýn rahmetin eþliðinde
Varsýn yaðmalansýn sözcüklerim

Ýçine düþtüðüm bu aþkýn b/ataðýnda
Rencide edildiðim kadar refüze ettiðim
Nice insan iklimi nasýl ki saklý evrenin baðrýnda
Aðrýma gitse bile
Aralýksýz ve katýksýz
Sevdiðim kadar pervasýz
Varsýn ýssýzlýða denk düþsün hayatým
Þiarýmda saklý nice umut nice deðer
Taslaðý çoktan hazýr ömrün
Meylettiðim kadar güzelliklere ve iyiliðe
Meramým elbet saklý en Ulu Tepede
Hizaya koyduðum binlerce duygu ve düþünce
Kabul görmekten ötesi deðil umurumda

Nasýl ki beni benden iyi bilen Rabbi
Ben tüm benliðimle yaþar ve anarken anbean
Tutturduðum türküde saklý o nakarat gibi:
Ah, bayým, bilin ki:
Sönmeyecek bu yangýn…

Sosyal Medyada Paylaşın: