Oysa ben kendime bile söylemedim Geçtiðim yollarýn felâketini Sakladým yaralarýmý, Ben bile unuttum yerlerini Zamanýn tesellisinde kayboldu ümidim Suyun akýþýna, Ekmeðin sýcaklýðýna, Topraðýn hep veren yüzüne sýðýndým Hüznümü ektim, yalnýzlýk biçtim... Kalbimin tarlasýnda hasat sonrasý Bi’ baþýna kalan kenar baþaðý oldu ruhum Bu yüzden hep kenarýndan geçtim mutluluðun... Þimdi kalbimin kenarýnda, Aþkýn arafýnda Biçilmemiþ, dimdik ayakta Ýçi dolu; ama yapayalnýz bir baþakta Buðday taneleri gibi dökülüyorum Hayat denen sýradanlýða...
Hazan Ayaz 🍂
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayazhazan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.