tabutunla gömdüler seni konuþmamýz yasaktý kaidesi bu dedi bazý büyükler üstüne attýðýmýz toprak kadar taþlý kalmýþtý geçmiþim, yada üzerinde bitecek otlar kadar amaçsýz. sebepsizdi iþte ben söyledim kâr etmedi tabutla gömdüler seni...
oysa ikimizde biliyorduk yattýðýn yerden gülümseyerek küfrettiðini, kefen beyazý gelinlik tülü gibi deðilmiþ anladým... kýzma kýzma söylemiþtin "anason" diye fýsýldamýþtýn kulaðýma beyazýn en saf olaný... ama öyle dediler dokuz tahtasý var zaten ne farkederdi ki bir eksiði yada bir fazlasý ben söyledim kor yakmadý tabutla gömdüler seni..
kaç düþaltý esirdi eþelediðim ölümde ; gözüme kaçan toprak kaçýncý baharýn hüzüncüsüydü bilmiyordum... cebiri sevmezdim bilirsin çözemeyiþim bundandý sanýrým bu kadar ölüm kalýmý, oysa altý üstü altý bilinmezli bir ihtimaldi iþte ben söyledim zar tutmadý tabutunla gömdüler seni
Sosyal Medyada Paylaşın:
ErkutDurmuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.