Türk vatanýnda, Türk’üm diyemedikten sonra;
Nasýl derim ki sana, bu benim memleketim!
Taþ olsam toz olurdum, sineme vura, vura!
Sökün, bana gerekmez, ne týrnaðým, ne etim…
Hak diyerek gelenler, dayattý batýllarý!
Müstakim olan yola, ermedi akýllarý!
Ülkem hiç hak etmedi, geçen þu son yýllarý!
Yurdumun ayaðýna, deðen taþ felaketim…
Bu þüheda yurduma, kem bakan her kim varsa;
Temizlensin Allah’ým, Edirne’den ta Kars’a!
Türk’e yakýþan haslet, edep, hayâ ve ar/sa;
Benim aðýr sözlere, yol vermez nezaketim…
Yaratanýn izniyle, aydýnlýk günler yakýn!
Aðarmaya baþladý, rengi bütün afakýn!
Türk’üm titredi artýk, karamsar olma sakýn!
Düzlüðe çýkaracak milletçe hareketim…
Bu güneþin ardýndan, gelecek tüm bulutlar!
Rahmet yaðacak yere, yeþerecek umutlar!
Güzel günler gelecek, gülecek tüm mevcutlar!
Yaratanýma duam, arttýrsýn bereketim…
Hakk’a imanýmýz tam, batýldan neden ürküm?
Hainlerden çok çektin, benim çilekeþ Türk’üm!
Ýzi yerde capcanlý, çizmiþ bak Atatürk’üm!
Baþka lider bilmem ben, Türk benim etiketim…
Karaman-2022/12
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.