Ruhumun üzerine örttüðüm bu þiirlerim, uzak ufuklardan bana kalan son ümittir. Yorgun dizlerimin bir dermanýdýr, kim bilir, þu gariban hayatýn teselli güvercinidir…
Bu daðýnýk saçlarýmýn sebebi, Körpe bir çocuðun rüzgâra selamýdýr; Belki annemin masum kaygýsý, Belki de babamýn sevincidir.
Korktuðun günlerin baðrýndan geçiyorum Tam kalbinin ortasýndayým endiþelerimin. Saçlarým gibi kalbim de daðýnýk zaman zaman, ve ümitlerim de, ama yine de yeþerir düþler…
Zeynep Zuhal Kýlýnç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.