Hayat nekadar acýmasýzdý... Kaybettiklerimiz , vazgeçtiklerimiz, uðruna göz yaþý döktüklerimiz aslýnda bizi en çok yaralayanlarýmýzdý. Bir kez gülsek , bin kez aðlatýrdý bizi. Bize çelme takanlar , düþünce kaldýrdýklarýmýzdý. Yolumuza diken olanlar yoluna gül serptiklerimizdi. Ve aslýnda dost bilip dert anlattýklarýmýz bizi en çok dertlendirenlerimizdi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Slow şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.