nâle/perde-i aşk'a...

bilinmelidir ki; aþk yapýlmaz,
yaratýlýr,
ki;
insan sadece bir yaratýlmýþtýr. . .



iðne oyasý bir ince örtü yaraþýr bu gecenin üstüne,
hasýr kanepelerde unutulmalýdýr özlem, maddeye dair,
baþtan söylüyorum, cihaný yakabilir þair...


bir divan kurulmalý, yýkýk aþk’lar üzerine,
ve asmalýlar bütün çýplak þiirleri!
diyorum, kaybetmeliyiz bundan önceki her þeyi
yeniden baþlamalý gün, tan yeri aðarýrken,
yaralara en tesirli merhem olmalý ölüm...

çehremizde dünün izleri
savaþlarýn ve acýlarýn içinden baðýrmalýyýz
aþk’a dair...
bir daha geçmiþe inanmak
ve ayný masallarda aðlamak,
kaabil deðil.




ancak kendim parçalayabilirim bendimi!
yanmaya layýk bir tek ruhum...

ruhum, çile’ye dalmalý
aþk’ýn tam ortasýnda,
sönmeli gurubum...





vakt sabaha ererken çýldýrmalý þerare
ah perde’m sen söyle bu eziyyet nedir leyale?...


ki her zerrem aþk’a mütedeyyin
razýyým isyan etmem yazgýma
tek cüda kalmayayým perde-i aþk’a...


gayrýsý,
keyfemâ yeþâ’...



Sosyal Medyada Paylaşın: