SONRASI SOLUMDA UCU UCUNA DEĞMEYEN BİR HİS KAYBI YOKUN YOKU
zaten herkes bilir,
hissiyat yoktu,
ben bana bile yabandým,
belkide insan dahi deðildim,
kendi kendime bile konuþmazdým,
bir kahveye el verip, masal anlatmazdým,
içimin içinde bir kayýptým,
ne limaným vardý, ne teknem,
öyle yalýn ayak yürürdüm,
öyle yollar uzar,
öyle karanlýk izbe,
çoðunlukla yeri öperdim,
tüm zamanlar o karanlýðý aydýnlatan gözlerim di,
belkide karanlýðý karanlýkta býrakan sözlerim di,
içimin içinde bir serçe,
öyle inceden inceye harf yarýþtýrýr,
geceler ayar,
güneþ týlsýmlý yüzünü asar,
ben bir müddet gözlerimi býrakýr g’özsüz güne karýþýrým,
gün mü kaynar, g’özlerim mi taþar,
ayýrdýn ayýrdýna varamýyorum,
dumaný küllikte, kahveyi buz gibi yüreðimde,
solumda ucu ucuna deðmeyen bir his kaybý,
yokun yoku zaten hiç yoktum…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.