Hani dökersin ya içini Küfredercesine baðýrýr çaðýrýr Ýçinden tren geçer Anýlar depreþir Zýlgýt olur Yaþlar inci tanesi gibi dizilir Koynuna girip Uykulu uykulu Bedenine yaslanýr Hüzün kaderine kadeh kaldýrýr Þerefe nidalarýyla Eylül de bütün öfkesini Yapraklarý dökerek Fýrtýnalý tokat atar Köpürüp köpürüp kadehlere sýðmaz Bardaktan boþanýrcasýna dökülür Ayaza býrakýr nadasa býrakýr gibi Yeri göðü inletir Sessizliði býçak gibi keser Yine de umudu güneþin koynuna býrakýr Sabahýn ilk ýþýklarýyla süt dökmüþ kedi gibi Kývrýlýr... Ben Eylül’ü içimde yaþarým Mevsim baharsa da Hüzün damarýmda Eylül Eylül akar... Sibel Karagöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.